KOMUNIKAT

Przedłużony zostaje okres zawieszenia prowadzenia bezpośrednich zajęć  z nieletnimi klientami poradni na czas oznaczony od 15 kwietnia 2020 do 26 kwietnia 2020.

Specjaliści pełnią dyżury w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla dzieci, młodzieży ich rodziców i nauczycieli w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania poradni:

• od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 – 14:30 pod numerem tel. poradni: 94 35-454-47

oraz w ramach pracy zdalnej dyżury specjalistów:

• psycholog Kinga Podgórska-Łoś pod numerem tel.: 603-350-104:
  • Poniedziałek – 14:00 – 18:00
  • Wtorek – 10:00 – 16:00
  • Środa – 7:30 – 11:30
  • Czwartek – 7:30 – 9:30
  • Piątek – 8:00 – 12:00
• psycholog Barbara Solik pod numerem tel. podanym przez poradnię:
  • Poniedziałek – 8:00 – 12:00
  • Wtorek – 14:00 – 18:00
  • Środa – 8:00 – 12:00
  • Czwartek – 14:00 – 18:00
  • Piątek – 8:00 – 12:00
• psycholog Violetta Podsiadła-Kabacińska pod numerem tel. podanym przez poradnię:
  • Poniedziałek – 9:00 – 13:00
  • Wtorek – 12:00 – 16:00
  • Środa – 14:00 – 18:00
  • Czwartek – 7:30 – 11:30
  • Piątek – 8:00 – 12:00

Dyżury telefoniczne mają na celu w szczególności:

1. zapewnianie klientom możliwości specjalistycznego wsparcia w ramach interwencji kryzysowej,

2. udzielanie porad, informacji, zaleceń, instruktaży w innych sprawach,

3. omawianie wcześniej wykonanych badań i pomocy w złożeniu w formie elektronicznej lub korespondencyjnej wniosków o wydanie opinii lub orzeczenia.

Ponadto specjaliści świadczą pracę poprzez prowadzenie zdalnych form wsparcia dla dzieci, młodzieży ich rodziców i nauczycieli.

Drodzy Rodzice,

informujemy, że zajęcia z dziećmi i uczniami w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej są zawieszone do 14.04.2020 r.

Zawieszenie zajęć dotyczy również funkcjonującego przy poradni ośrodka „Za życiem”.

Znajdujemy się obecnie w trudnej sytuacji, która wymaga od nas wielu wyrzeczeń, budzi niepokój o teraźniejszość i przyszłość. Jest więc zrozumiałe, że przeżywamy w tym okresie emocje, które często są negatywne i przykre. Jednocześnie wszyscy zauważamy, że mobilizuje nas to do wzajemnej pomocy i ludzkiej solidarności. W sytuacji, która jest na tyle nowa, że nie wiadomo jak się zachować rozmowa ma ogromne znaczenie. Rozmowa z bliskimi w kwarantannie domowej, z bliskimi w internecie lub w mediach.

My jako psycholodzy, pedagodzy, logopedzi też chcemy oferować naszą pomoc, bo wiemy jak wspierająca może być rozmowa. Nawet krótka konwersacja może dać nam więcej siły do odnalezienia się w tej aktualnej rzeczywistości.

Jesteśmy do Państwa dyspozycji w godz. 8.00 – 16.00

pod nr tel. (94) 35 454 47.

Pochwała NUDY

Dobrze jest być kreatywnym. Człowiek kreatywny (od łacińskiego creatus – pomysłowy, zdolny do tworzenia czegoś nowego) podchodzi twórczo do rozwiązywanych problemów, jest elastyczny, umie dostosować się do zmieniających się szybko okoliczności i przełamywać stereotypy.

Dzieci mają szczęście – są kreatywne z natury. Nie znają ograniczeń, a ich wyobraźnia pracuje na najwyższych obrotach. Daj dziecku patyk, a znajdzie dla niego sto zastosowań. Ten sam patyk może przecież być mieczem i kwiatem, widelcem i pojazdem, pieskiem i lalką. Żeby jednak kreatywność mogła się rozwijać, potrzeba czasu i swobody działania. Niestety, często zupełne nieświadomie, mając same dobre intencje, zamiast dawać dzieciom przestrzeń do ćwiczenia wyobraźni i rozwoju kreatywności, rozwój ten hamujemy, a nawet uniemożliwiamy.

Gdzie czas na swobodną zabawę? Gdzie czas na nudę? Właśnie nuda, której dorośli często tak bardzo się boją, otwiera przestrzeń dla wyobraźni, a wyobraźnia jest pożywką dla kreatywności. Zazwyczaj gdy nie robimy nic, nasz mózg wpada na najlepsze pomysły. Takie „nic” to wbrew pozorom bardzo twórcze „coś”.

A więc spędzając czas w domu i chcąc rozwijać kreatywność pozwólmy dzieciom na:

eksperymentowanie, które wymaga elastyczności i wyjścia poza schemat. Bałagan, chaos, przeżywanie różnych, trudnych emocji, brak procedur i grafiku zajęć to tylko część rzeczy z którymi, my – dorośli musimy się zmierzyć. Spróbujmy „odpuścić” i pamiętając, że relacje z bliskimi są najważniejsze, pozwólmy dzieciom na rozwijanie kreatywności.

Karolina Wieczorek

ZABAWY ROZWIJAJĄCE PERCEPCJĘ SŁUCHOWĄ

Proponujemy aktywności do wykorzystania w domu, podczas wspólnych zabaw, a jednocześnie przydatne do wspomagania rozwoju różnych, ważnych funkcji.

Odpowiednie doświadczenia słuchowe, poza m.in. prawidłowym słuchem fizycznym, są podstawą kształtowania się słuchu fonemowego. Słuch fonemowy natomiast pozwala różnicować, analizować i łączyć dźwięki mowy o określonym natężeniu, częstotliwości i barwie. Kształtuje się w dzieciństwie i podlega wpływom środowiska. Dzięki niemu dziecko nabywa mowę, rozumie ją, jest niezbędny by koncentrować uwagę, opanować umiejętność pisania i czytania.

Proponowane zabawy rozwijające percepcję słuchową:

• Rozpoznawanie osób na podstawie barwy ich głosu.

• Analiza z podskokami – podajemy dziecku słowo, a jego zadaniem jest podzielić go na sylaby i jednocześnie podskoczyć tyle razy ile było sylab.

• Skoki na umówione hasło np. kot ( T. kok, kos, kot, kop).

• Głuchy telefon.

• W jakiej kolejności zagraliśmy na instrumencie?

• Powtarzanie coraz większej ilości słów wypowiadanych przez inną osobę.

• Słuchanie wierszy, w których występuje jak najwięcej dźwięków do naśladowania. Można wykorzystać następujące utwory: Lokomotywa, Ptasie radio, Kotek.

• Tworzenie i rozpoznawanie rymów.

• Tworzenie wyrazów zaczynających się określoną sylabą lub literą.

• Segregowanie obrazków wg pierwszej głoski.

• Rysowanie przedmiotów zaczynających się na daną głoskę.

• Rozpoznawanie głosów zwierząt i odgłosów otoczenia zarejestrowanych na taśmie magnetofonowej.

• Dość trudnym, wymagającym dużego skupienia, jest zadanie odgadnięcia odgłosów docierających zza przysłony (parawanu), albo z sąsiedniego pomieszczenia. Może to być np.: odgłos przelewania wody, rozdzierania papieru, telefonu, przesuwania krzesła, upadku piłki, gwizdu czajnika, brzęku kluczy, itd.

• Co słyszysz? Dziecko z zamkniętymi oczami wsłuchuje się w ciszę – żadne dźwięki nie są wytwarzane celowo. Po krótkim czasie wsłuchiwania się określają, co słyszy: stukot butów o bruk, skrzypnięcie drzwi, szczekanie psa, odgłos samochodów, ptaków, rozmowy ludzi itp.

• Odtwarzanie rytmu poprzez wyklaskiwanie, wystukiwanie, wytupywanie.

• Graficzne odtwarzanie wysłuchanego rytmu (rysowanie kropek lub linii).

• Sztafeta sylabowa – tworzenie wyrazów rozpoczynających się od tej samej sylaby – mama, makaron, marzenia, makrela itp. lub kończących się tą samą sylabą np. piżama, rama, mama, tama itp.

Dobrej zabawy !!!!

Opracowała: Violetta Podsiadła-Kabacińska – surdo, neurologoeda, pedagog, terapeuta integracji sensorycznej.

Ćwiczenia wspierające rozwój percepcji wzrokowej oraz funkcji wzrokowo-przestrzennych, które można wykonywać z dzieckiem w domu:

Ćwiczenia rozwijające percepcję wzrokową:

• składanie pociętych obrazków, figur, pocztówek (od prostych dwuczęściowych do skomplikowanych puzzli) według wzoru i z pamięci;
• wskazywanie różnic między dwoma obrazkami;
• wyszukiwanie szczegółów na obrazku, np. określonych figur geometrycznych;
• segregowanie obrazków według podanego kryterium, np. wielkość, kształt, temat, kolor, itp.;
• zapamiętywanie przedmiotów, kształtów, wyrazów prezentowanych w określonej kolejności i odtwarzanie ich;
• wyszukiwanie przedmiotów wskazanych przez rodzica w otoczeniu dziecka (np. gdzie jest miś?, książka?, samochód?, czerwony klocek?);
• układanie historyjek obrazkowych i opisywanie ich zgodnie z kolejnością wydarzeń;
• wyszukiwanie wyrazów ze wskazaną literą, sylabą;
• domina obrazkowe, literowe, sylabowe, wyrazowe;
• układanie figur, kształtów, szeregów według wzoru i z pamięci;

Ćwiczenia rozwijające pamięć wzrokową:

• pokazywanie dziecku obrazka przez ok. 30 sekund, by zapamiętało jak najwięcej szczegółów, schowanie go i zadawanie pytań do niego (sprawdzające ilość zapamiętanych rzeczy), np. ile klocków było na obrazku? Jaki kolor miały klocki? Ile było klocków żółtych? Ile klocków miało wzorek?
• gry typu „memo”;
• reagowanie klaśnięciem na widok wcześniej widzianego obrazka, z kilku obrazków prezentowanych;
• układanie obrazków bądź przedmiotów w kolejności w jakiej były wcześniej pokazywane;
• zabawa „Co się zmieniło”.

Ćwiczenia rozwijające koordynację wzrokowo-ruchową:

• zwijanie i rozwijanie tasiemek, miary krawieckiej, pasków papieru, kłębka wełny;
• zawiązywanie i rozwiązywanie sznurowadeł, wiązanie kokardek;
• nawlekanie koralików, makaronu o różnej wielkości i kształtach;
• dobieranie, zakręcanie i odkręcanie nakrętek;
• zapinanie i odpinanie guzików, zamków;
• formowanie kształtów z plasteliny – ugniatanie, rolowanie, odrywanie, toczenie, wyciskanie;
• cięcie wzdłuż linii;
• zbieranie mniejszych i większych elementów i wkładanie ich do pojemnika;
• wydzieranie form z papieru, darcie papieru na małe i większe elementy i przyklejanie na kartkę;
• naśladowanie ruchów innych osób, ich mimiki, czynności precyzyjnych (zabawa w „lustro”).

Ćwiczenia rozwijające orientację przestrzenną:

• dotykanie lewej i prawej strony ciała dziecka z użyciem określeń: lewa, prawa stron;
• rysowanie linii pionowych, poziomych po prawej stronie lub lewej narysowanego przedmiotu;
• układanie przedmiotów po prawej lub lewej stronie ciała;
• układanie różnych przedmiotów np. zabawek, w różnych miejscach w stosunku np. do stołu: po lewej stronie stołu, po prawej, nad, pod, przed, pomiędzy;
• wskazywanie, które przedmioty znajdują się po prawej, a które po lewej stronie;
• rysowanie obrazków wg poleceń słownych np. w prawym górnym rogu narysuj słońce;
• różnicowanie położenia figur/elementów w przestrzeni – wskazywanie, co jest blisko, a co daleko, za, przed, wysoko, nisko, pod, nad.

Ćwiczenia rozwijające koncentrację uwagi:

• wszelkie gry: planszowe, karciane, szachy, warcaby, zagadki;
• przepisywanie lub przerysowywanie liter, cyfr, znaków w sposób symetryczny, aby stanowiły ich lustrzane odbicie;
• rysowanie przez kalkę, by jak najdokładniej odtworzyć postać lub cały rysunek. Następnym etapem może być dokładne zamalowywanie poszczególnych elementów obrazka bądź może to stanowić odrębne ćwiczenie;
• gry typu scrabble, szachy, warcaby, bierki czy nawet żonglowanie piłeczkami;
• labirynty, wyszukiwanie różnic między obrazkami;
• czytanie bajek dziecku i zadawanie do nich pytań.

Ćwiczenia opracowały:

Joanna Rosiak – psycholog

Edyta Pękul – pedagog